Matinata to jedyny w spuściźnie kompozytorskiej Maciejewskiego przykład utworu przeznaczonego na trio smyczkowe. Najprawdopodobniej powstał w 1948 roku i był prezentem urodzinowym dla Adlera Adlerberta, wuja żony Maciejewskiego, w którego domu zamieszkiwali młodzi małżonkowie.
Kompozycja, zaliczana do nurtu neoklasycznego w twórczości Maciejewskiego, składa się z trzech części (przechodzących attaca): Nightshadows, Song at Sunrise, The Daily Rush (Cienie nocy, Pieśń o wschodzie słońca, Dzienny pośpiech). Tytuły określają charakter poszczególnych fragmentów utworu, co ma odzwierciedlenie w jego warstwie muzycznej: od mrocznego początku przez bardziej kantylenowy środek, aż do finału okraszonego motorycznością ostinatowego przebiegu. Ciekawostką jest nawiązanie do polskiej muzyki ludowej w „zabieganej” części III, dzięki wykorzystaniu elementów krakowiaka.
Utwór nawiązuje do tradycyjnych wzorców kameralistyki, choć cechuje go też charakterystyczna dla Maciejewskiego neostylistyka.