Tryptyk na fortepian to jeden z pierwszych zachowanych i wydanych drukiem utworów Romana Maciejewskiego, datowany na rok 1932. Składają się na niego części: Preludium (Allegro), Intermezzo (Adagio), Fuga (Allegro ma non troppo).
Tytuły sugerują, że w przebiegu utworu kompozytor będzie nawiązywał do różnych konwencji, w szczególności do tradycji baroku. I tak się też dzieje: preludium ma improwizowany charakter, intermezzo jest niczym krótka inwencja dwugłosowa (choć z wydzieloną cząstką homofoniczną), aż po czterogłosową fugę z codą w ostatniej części. Jest to więc znakomity przykład utworu reprezentującego nurt neoklasyczny w twórczości Romana Maciejewskiego.
Materiał muzyczny kompozycji jest zintegrowany dzięki zastosowaniu snucia motywicznego i imitacyjności, natomiast od strony harmonicznej utwór jest ciekawym i nowoczesnym (jak na czasy, w których powstał) przykładem łączenia elementów systemu dur-moll, politonalnych i modalnych. Zastosowane zabiegi warsztatowe nie spowodowały jednak uznania u pierwszego recenzenta wydania Tryptyku, który w recenzji określił utwór mianem „zwykłej roboty uczniowskiej” („Muzyka” 1934 nr 2, s. 77).
-
- R. Maciejewski, Tryptyk na fortepian, okładka partytury (PWM)
-
- R. Maciejewski, Tryptyk na fortepian, partytura, cz. III, Fuga, fragment (PWM)
-
- R. Maciejewski, Tryptyk na fortepian, partytura, cz. II, Intermezzo, fragment (PWM)
-
- R. Maciejewski, Tryptyk na fortepian, partytura, cz. I, Preludium, fragment (PWM)
